زوج درمانی همانند سایر حوزه‌های تخصصی روانشناسی، دارای رویکردهای متفاوتی می باشد که زوجین در صورت آگاهی یافتن از ویژگی های درمانی هر کدام از رویکردها می‌توانند بهترین رویکرد را مطابق با نوع مشکل و شخصیت خود انتخاب نمایند.

زوج درمانی روانپویشی

این رویکرد درمانی بر این باور است اشخاصی که وارد رابطه عمیق عاطفی مثل ازدواج می شوند، هرکدام میراث روانی یکتا و جداگانه ای را وارد آن رابطه می کنند. هر کدام دارای تاریخچه شخصی، یک شخصیت بی همتا و مجموعه ای از «افراد» درونی کرده هستند که آن را در تمامی تبادلات عاطفی که با یکدیگر خواهند داشت دخالت می دهند. ناگزیر، روابط زوجین با روابط والد _فرزندی که هرکدام قبلاً در خانواده مبدا داشته‌اند شباهت‌های آشکار خواهد داشت. و قابلیت کارکرد موفق هر همسر عمدتاً منوط به روابط دوران کودکی او با والدینش است. توفیق نسبی زوجین در زندگی زناشویی و همچنین نحوه برخورد با تکالیف رشدی و حل آن تکالیف در سراسر چرخه زندگی تا حدود زیادی توسط این موضوع تعیین می شود که زوجین تا چه اندازه از دلبستگی‌های ناایمن گذشته خود رهایی یافته اند.

زوج درمانی ساختاری

زوج درمانی ساختاری به منظور ایجاد دگرگونی در ساختار سازمانی خانواده اجرا می شود. جایگاه خویشاوندی، قدرت و نقش، وفاداری و مرزهای میان زیرمجموعه ها مواردی هستند که در طول زوج درمان ساختاری دستخوش تغییرات می گردند. زوج درمانگر در کار با خانواده به مشاهده الگوهای سازماندهی جایگاه خانواده به شکل کلامی و غیرکلامی می‌پردازد. تکنیک های ساختاری در مراحل ابتدایی درمان بسیار حائز اهمیت هستند. یک حرکت عمده درمانی از جانب هر درمانگر پیوستن یا الحاق (joining) به خانواده و هم سو شدن با هدف آنها می‌باشد.

زوج درمانی شناختی_رفتاری

زوج درمانگر شناختی _رفتاری علاقه‌مند است که تعامل مثبت و مطلوب میان زوجین را افزایش دهد و شرایط محیطی را که مغایر با این تعامل ها هستند خنثی نماید. و اعضای خانواده بیاموزند که رفتار بهبود یافته را حفظ نمایند.قرارداد وابستگی از جمله راهبردهای مطرح شده در این نوع از زوج درمانی می باشد که منجر به افزایش تبادل متقابل رفتارهای خشنود کننده زوجین می شود. به این ترتیب میان طرفین یک توافقنامه یا قرارداد امضا می‌شود. در شرایطی که فرد باید کار مشخصی را برای طرف مقابل انجام دهد مشخص می گردد. طرفین قرارداد، به مبادله رفتار پاداش دهنده با یکدیگر می پردازند. بازسازی شناختی شیوه مداخلاتی دیگری است که در این رویکرد برای اصلاح افکار و عقاید زوجین راجع به رویدادهایی است که در رفتار آنها تغییر منفی حاصل می‌کند. زوج درمانگر بر اساس این رویکرد باور دارد که رفتارهای مشکل آفرین از فرآیندهای فکری ناسازگارانه نشأت می‌گیرد و می‌کوشد تا این شناخت های نادرست زوجین را تغییر دهد.

زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر

این رویکرد درمانی برای تشویق و تبادل بیشتر رفتارهای خوشایند و آموزش مهارتهای مسئله گشایی موثرتر به زوجین طراحی و تدوین شده است. این قبیل مسئله گشایی ها به دو مرحله مجزا تقسیم می شوند.
۱) تعریف مشکل: آموزش بیان مشکلات به شیوه ای روشن، اختصاصی و غیر سرزنش کننده و پذیرش نقش شخصی در ایجاد و تداوم مشکل. اقدام برای انعکاس و تشریح دیدگاه طرف مقابل حتی اگر مغایر با دیدگاه خودش باشد.
۲) رفع مشکل از طریق سیال سازی ذهنی یا بارش فکری : دستیابی به راه حل از طریق مذاکره با یکدیگر به گونه ای که بر سر موارد مورد توافق صورت میگیرد. به عنوان مثال زوج درمانگر توصیه می کند به جای جمله سرزنشگر مانند «اصلاً من را دوست نداری» یک جمله عینی تر و ملایم تر مطرح شود مثل «وقتی یک هفته از رابطه جنسی خبری نیست احساس طردشدگی می کنم»

زوج درمانی متمرکز بر عواطف (هیجان مدار)

زوج درمانی متمرکز بر عواطف، رویارویی کامل و صادقانه با عواطف و احساسات را امری ضروری برای بهبود رابطه زوجین می داند و معتقد است که هیچ احساسی نباید سرکوب شود. بر این نکته پا می‌فشارد که تمامی زوجین آن چیزی را که در حال حاضر تجربه می‌کنند یا جستجو می کنند باید آشکارا بیان سازند.به اعتقاد آنان هیچ چیز وجود ندارد مگر در زمان حال. زوجین ترغیب می‌شوند با تجربه‌ای که در حال رخ دادن است زندگی کنند و آنچه را که لحظه به لحظه احساس می کنند شناسایی کرده و از آن خود سازند. نگرانی راجع به آینده و نشخوار کردن گذشته باعث ایجاد رفتارهای ناسازگارانه ای مثل سرزنش نمودن یکدیگر، ذهن خوانی و پیش‌ داوری در میان زوجین می‌شود